Verwennerij

Eigenlijk durf ik het bijna niet meer te vertellen hier. Gistermiddag kocht ik een setje oliekrijtjes, zoals jullie weten. Ik heb toen ook met een prachtige set speciale tekenpotloden in mijn handen gestaan. Het kwijl liep nog net niet uit mijn mond. Maar ja, ik had die krijtjes al dus heb het doosje maar weer teruggelegd.
Toen ik dat 's avonds tegen Marc vertelde, zei hij: "Waarom koop je dat nu niet gewoon? Je vindt het mooi en je gebruikt het ook echt dus waarom niet?"
Nou, dat liet ik me natuurlijk geen twee keer zeggen! Dus vandaag toog ik opnieuw naar de winkel en heb deze prachtige set gelijk gekocht.

 De set bestaat uit 12 potloden: houtskoolpotloden, sepiakleurige potloden, sanguin (olie) potloden en aquapotloden. Daarnaast zit er een verdoezelaar in (om gladdere en schaduweffecten te creëren) en een potlood met witte stift op krijtbasis (om contrasten aan te brengen en kleuren af te zwakken). Mijn oude liefde voor tekenen borrelt weer helemaal op! Dat komt wel goed uit nu ik toch niet achter de naaimachine kan. Op de hand naaien gaat wel maar niet zo lang omdat mijn schouder (nog) niet helemaal wil meewerken. (Ik heb vandaag trouwens wel wat zitten naaien, maar daarover een andere keer meer.) Met het tekenen kan ik dus evengoed mijn creatieve borrels eruit gooien.

Daarvoor heb ik van mijn moeder een mooie set aquarel kleurpotloden gekregen. Zij gebruikt ze niet (meer) en hier komen ze nu goed van pas. Mijn moeder heeft een huis vol (verborgen) schatten. Als ik iets nodig heb, hoor ik steevast van haar: "O, dat heb ik nog wel ergens liggen." Dan gaat ze op zoek in een van de schatkamers boven en komt er weer iets bruikbaars tevoorschijn. Heel handig hoor, zo'n moeder!