Tassenmuseum

Twee jaar geleden deed mijn moeder mee aan de tassenwedstrijd van de handwerktentoonstelling in Schoorl. Zij werd toen tweede (of derde?) met deze tas.

Leukerdje hé? Hiermee won ze twee vrijkaartjes voor het Tassenmuseum en ik mocht met haar mee. Het heeft even geduurd maar deze week was het dan toch zover.

Het Tassenmuseum is zeker een bezoekje waard. De vaste collectie laat een mooi overzicht zien van de geschiedenis van de tas en aanverwante artikelen. De tas werd vroeger zowel door mannen als vrouwen gebruikt omdat de kleding destijds nog geen binnenzakken had. Toen de binnenzak in zwang kwam, raakte de mannentas in ongebruik.

Bij een tas dacht ik vooral aan de handtas, schoudertas en rugtas. Maar dit blijken vrij nieuwe vormen van de tas. Vroeger droeg men tassen op de dijen, onder de bovenrok, vandaar die brede heupen in de ouderwetse kostuumjurken. Of tassen aan een haak aan een riem of om de pols. Of in de band van een kous.

In de collectie zijn verder beurzen (voor munten) te zien, maar ook portefeuilles. Vanaf de zeventiende eeuw werden deze gebruikt voor (liefdes)brieven, waardepapieren en bankwissels. Een leuk weetje: in de achttiende eeuw bewaarden vrouwen een klein notitieboekje in de portefeuille, waarin zij schreef over bijvoorbeeld "de laatste schandaaltjes, over kleding en haardrachten, over haar minnaars, ...".

De collectie laat verschillende handwerktechnieken zien: kralenborduren, petite point, etc. Er is ongelofelijk fijn werk te zien, prachtig!
Daarnaast wordt er verteld over de ontwikkelingen in het gebruik van nieuwe materialen. Door de Industriële Revolutie werd het mogelijk op grote schaal tassen te maken van bijvoorbeeld papier maché. Ook werden geslepen staal en filigraan ijzerwerk populair.

Het laatste deel van de vaste collectie laat de ontwikkelingen van de twintigste eeuw tot nu zien. Hier zie je een heel ander slag tassen, die veel steviger worden omdat mensen meer reizen. Er worden dus minder kwetsbare materialen gebruikt en minder fijne handwerktechnieken.
Door de komst van de trein, worden dan ook de eerste koffers gemaakt. Koffers die je in de hand kunt dragen en op elkaar kunt stapelen, in plaats van de kisten met bolle deksels die op een koets gebonden konden worden.

Een van de grappigste tassen uit dit deel van de collectie vond ik de telefoontas. Deze is te zien in de header op de site van het Tassenmuseum. Het is een grote, rode rugtas met een megadraaischijf, een hoorn en een telefoonstekker. De eerste mobiele telefoon!

Nadat we de vaste collectie hadden bekeken, hebben we erg lekker geluncht in het museumcafé. Als het niet zo koud zou zijn geweest, zouden we vast ook even naar de mooie tuin zijn gegaan. In de zomer is het daar volgens mij heerlijk vertoeven.

Daarna was de tijdelijke tentoonstelling aan de beurt: "Hoezo truttig?" Hier zagen we moderne tassen waaraan te zien is dat oude handwerktechnieken weer helemaal hip zijn. Van elke techniek werd ook een uitleg gegeven.

Wat mij betreft, absoluut een aanrader, dit museum. De collectie is prachtig en veelzijdig. Ik vond het geweldig om al die mooie handwerken te zien, maar ook de machinaal gemaakte tassen van latere periodes, waren de moeite waard. Daarnaast was het erg interessant om te zien hoe maatschappelijke ontwikkelingen de vorm en functie van tassen beïnvloedden.

Er mochten geen foto's worden gemaakt in het museum. Daarom heb ik een foto van het toegangskaartje met een tas uit de collectie, met ivoor. Daaronder ligt de folder van het museum.

Two years ago my mother won a prize in contest with this bag she made. Nice bag, isn’t it?

The prize was two tickets to the Museum of Bags and Purses. This week we finally went to visit the museum.

If you ever go to Amsterdam, I would certainely recommend this museum. The permanent collection contains beautiful pieces that show wonderfull craftmanship and tell something about social and industrial history as well.

Unfortunately, pictures weren’t allowed so I can only show you my ticket, with a photo of one of the bags, and a leaflet. If you visit the museum’s website you can see and read much more.